Oscar 2016

Ο θείος Όσκαρ ξαναχτύπησε με τον μοναδικό ChrisRock να λέει πολλά και καλά πραματάκια. Κάποιοι ίσως να παρεξηγήθηκαν. Βέβαια κορυφαία του ατάκα ήταν είναι και θα είναι αυτή που είχε πει για τη γειτονιά που μεγάλωσε, «ότι μπορεί να σε πυροβολήσουν την ώρα που σε πυροβολούν». Μιλάμε για δύσκολες καταστάσεις. Γενικά είπε ότι θέλουν οι σκούροι ίσες ευκαιρίες. Τώρα αν θα τις έχουν αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που μόνο το Άγιο Ξύλο ξέρει. 

Γενικότερα, θα θέλαμε πάλι να αναφερθούμε στον @ρχιδαρά σερίφη Ρικ (πλέον Ρικ the dick) ο οποίος μέσα σε ένα σαραντάλεπτο επεισόδιο κατάφερε να ξεχάσει την ξανθιά αρτίστα και να κουτουπώσει την αγαπημένη μας katana Michonne. Έλεος ρε katana Michonne που τον γλυκοκοίταζες τον ψυχΡικ στα τελευταία επεισόδια και έλιωνες κιόλας. Τι να πω... Πλήρης απογοήτευση για άλλη μια φορά. Πήγαν τώρα και καλά τα παλουκάρια με τον Τζίσους στο δικό τους ‘στρατόπεδο’ – hot-spot για να κάνουν deal or no deal και ο Ρικ έφαγε πάλι το λαρύγγι ενός κομπάρσου. Ξανά μανά έλεος. 

Πάμε στα Όσκαρ με τη μία όμως χωρίς να χρονοτριβούμε περισσότερο. Καλύτερη ταινία το Spotlight. Παπαδαριό, αγοράκια και θώπευση. Γνωστό και αγαπημένο μας θέμα που τα στεγανά της εκκλησίας δεν το ξέρουν, δεν το αναγνωρίζουν και γενικότερα εκείνα τα πράσινα ανθρωπάκια φταίνε για όλα. Α ρε αετέ FoxMulder, δείξε μας το δρόμο. 

Οσκαράκι για 1^ο ανδρικό τσίμπησε επιτέλους ο LeonardoDiCaprio (aka Leo) για την Επιστροφή (aka theRevenant). Αγαπημένος εδώ και χρόνια με υπερπαραγωγές στην πλάτη και άπειρα Hollywood-o-χιλιόμετρα στο κοντέρ του ο Leo τα κατάφερε επιτέλους. Εγώ πάντως έτσι για να τον τσιτώσω δε θα του το έδινα. Θα του το έδινα όμως πριν από 23 χρόνια (ναι ναι καλά διαβάσατε....) για τον ρόλο του στο What’sEatingGilbertGrape. Τώρα κάτι Ρωμαίοι και Ιουλιέτες, Τιτανικοί, Παραλίες με bitches και beaches άλλες ιστορίες ν' αγαπιόμαστε. 

Αγαλματάκι για 1^ο γυναικείο για το φαβορί την BrieLarson, και για το Δωμάτιο (aka Room), που μάλλον το μισό και παραπάνω θα πρέπει ίσως να το δώσει στον πιτσιρικά JacobTremblay ο οποίος έκανε και τη διαφορά. 

Σκηνοθεσία και πάλι ο AGInarritu με την Επιστροφή (aka theRevenant), όπου μετά το τραγικό και Οσκαρικό Άνθρωπο-Πουλί (όποιος το είδε όλο μονορούφι να επικοινωνήσει πρώτα με τον ψυχολόγο του και μετά μαζί μου. Μην ανησυχείς. Γιατρεύεται...) για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τσιμπάει το χρυσό αγαλματίδιο. Ντάξει, γίνονται και αυτά, τι να κάνουμε. Να τα βάλουμε με το Άγιο Ξύλο? Δε γίνεται. Επίσης (και το μοναδικό που άξιζε με τις μπάντες) το theRevenant πήρε και το βραβείο καλύτερης φωτογραφίας. 

Τώρα για τα άλλα βραβεία, όπως πάντα ψιλο-αδιάφορα με 2-3 να κεντρίζουν όμως την προσοχή μας. Καλύτερο ντοκιμαντέρ η αγαπημένη μας Amy, όπου τα είχαμε γράψει για την AmyJadeWinehouse πριν καιρό. Κρίμα και άδικο λέμε και ξαναλέμε. Καλύτερο animation το InsideOut (με ελληνική μετάφραση Μυαλά Κουβάρια ή τα Μυαλά που Κουβαλάς ή τα Μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος). Δικαίως πάντως το βραβείο στο InsideOut. Πολύ καλό και δυνατό animation. Το αγαπημένο μας ExMachina πήρε το οσκαράκι για τα εφέ-μπουφέ, και άφησε με τη φαγούρα κάτι ερασιτέχνες του είδους τύπου StarWars και MadMax. Στα καπάκια, οι μετοχές της AAVikander χτύπησαν limit-up μιας που ο 2^ος γυναικείος ρόλος για το TheDanishGirl που δεν ήταν girl αλλά ήθελε να γίνει – κοινώς χλωμό δανέζικο τραβέλι με καλλιτεχνικές ανησυχίες – της έδωσαν το αγαλματίδιο να το βάλει πάνω στο τζάκι και να το δείχνει στα ξαδέρφια της. Αυτός ο EddieRedmayne είναι πολύ δυνατός τελικά, αν και αγγλάκι.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πάνε και τα φετινά Όσκαρ που θα μας μείνουν πιο πολύ για τον ‘λευκό’ ή άσπρο ντόρο που έγινε λόγω μη υποψηφιοτήτων σκούρων ηθοποιών. Του χρόνου που θα είναι υποψήφιος ο Obama να δείτε που θα του το δώσουν, έτσι για να τους φύγει η ρετσινιά. Μας αρέσουν τα σκούρα (πως λέμε σκούρα τα πράματα βρε αδερφέ...) , βλέπουμε ΝΒΑ και white people cannot jump. Κάποια πράματα είναι δεδομένα εκ φύσεως. Τι να κάνουμε? Να τα βάλουμε με τη φύση? Αφού το είπε και ο Leo. Ο πλανήτης και η φύση κινδυνεύουν. 

Άιντε τώρα άλλον ένα χρόνο αγωνίας.

Περαστικά μας και καλή δύναμη σε όλους.

The Walking Dead - S6E9 - No Way Out

No Way Out, κυρίες και κύριοι.

Βαθμολογία: Ρικ-επική.

Επανερχόμαστε σιγά σιγά σε κανονικούς ρυθμούς και ετοιμαζόμαστε να νιώσουμε 100% λειτουργικοί μετά από κανά 2 μήνες.

Στο επικό αυτό post θα ήθελα να γράψω για 3 πράγματα, αλλά τα γνωστά μας κόμπλεξ θα μας οδηγήσουν στην ανάλυση μόνο ενός. Του 3ις μέγιστου και τιτανο-τεράστιου επεισοδίου 9 του 6^ου κύκλου των Περπατο-Νεκρών (aka TheWalkingDead). Η σειρά είναι/ήταν αγρότες – Παντέλος και TWD. Ξεκινάμε:

Για τους γνωστούς άγνωστους αγρότες και αγροτο-πατέρες δεν θα πω απολύτως τίποτα. Η τραγική επιλογή του κλεισίματος των δρόμων (του κλεισίματος των ΔΡΟΜΩΝ λέω...) τα λέει όλα από μόνη της. Αν πω περισσότερα, πάλι κάποιοι θα ξινίσουν μιας που οι γνώμες μας είναι από αυτές που δεν πρέπει και είναι καλύτερα να μην ακούγονται παραέξω. Ακόμα πιο τραγικός ο coolΑλέξης φυσικά, ο οποίος κρύβεται πίσω από τις λέξεις.

Για τον πραγματικά άδικο χαμό του Παντελή Παντελίδη επίσης δεν έχω λόγια. Άλλος ένας (νέος) άνθρωπος που χάνει τη ζωή του στην άσφαλτο. Ο Παντελίδης είναι/ήταν ο πρώτος “επώνυμος” ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός κυρίως λόγω internet και social media γενικότερα. Ο τραγικός και ξαφνικός θάνατός του θα γίνει (έχει ήδη γίνει...) επίσης internet-ικά με άπειρα post, like, share, κτλ μιας που δυστυχώς αυτή είναι η δύναμη της πληροφορίας σήμερα, των άπειρων σε αριθμό ειδήσεων (από όλα τα μέρη του πλανήτη) που έχουν ημερομηνία λήξης 1-2 εβδομάδες το πολύ.

Κρίμα γιατί έζησε το όνειρό του και αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει για πολύ λίγο. Άδικο για την οικογένειά του και τους φίλους του γιατί αυτοί θα είναι και οι μοναδικοί που θα τον θυμούνται και θα τους λείπει πραγματικά και μετά από 2 εβδομάδες.

Τα τροχαία στην Ελλάδα είναι (όπως και πολλά άλλα πράγματα...) θέμα παιδείας. Πολλά πράγματα είναι θέμα παιδείας σε αυτή τη χώρα. Στην Ελλάδα επειδή δεν υπάρχει αυτό (η ΠΑΙΔΕΙΑ λέμε... και πάμε από οδική συμπεριφορά μέχρι ακόμα και κατασκευή δρόμων...) κατέχουμε άλλη μια θλιβερή πραγματικά πρωτιά στην αγαπημένη Ευρώπη μας. Πρώτη σε ποσοστό θανάτων από τροχαία η Ελλάδα (μιλάμε για το 2014...), αλλά από τότε δεν πιστεύω ότι έχει αλλάξει και κάτι προς το καλύτερο. Για όσους θέλουν ας ψάξουν την έρευνα της Allianz (βρίστε ελεύθερα τους Γερμανούς...) για τα τροχαία και την οδική ασφάλεια. Για να σας βοηθήσω, 12,2 θανάτους από τροχαία ανά 100,000 κατοίκους. 

Περαστικά μας...

Και πάμε στο ζουμί: Το 9^ο επεισόδιο του 6^ου κύκλου των Περπατο-Νεκρών ήταν αυτό που περιμέναμε. Μάλλον ήταν πολλά περισσότερα από αυτό που περιμέναμε. Η (μπυρο)κοιλιά είχε ήδη αρχίσει να εμφανίζεται και περιμέναμε να γίνουν πολλά και συνταρακτικά πράγματα για να κουνήσουμε το κωλαράκι μας από ρίγη συγκίνησης και να αναφωνίσουμε με ένα στόμα – μια φωνή: Ρικ θεέ πάρε την ΠΑΕ. Στο επεισόδιο 8, μπήκαν οι λύκοι στο μαντρί. Τώρα ήταν η σειρά του σερίφη Ρικ να δείξει τα κάρκαλά του και να γίνει ο πραγματικός και απόλυτος ηγέτης των προβάτων που ζούσαν στην Αλεξάνδεια.

Το επεισόδιο ξεκινά με μια ωραία μπαζουκο-έκπληξη από το τριολέ Daryl, Abraham και Sasha. Στην Αλεξάνδρεια τα πράγματα κάπως ξεκαθαρίζουν μιας που το ξανθό γκομενάκι και τα κουτσούβελά της γίνονται τροφή των σάπιων ζόμπι (άλλη μια χυλόπιτα για τον Ρικ...). Τέλος οι κομπάρσοι και οι δευτεράντζες λέμε. Ο κόσμος των ζόμπι δε χωράει καλλιτεχνικές ανησυχίες ξανθού τύπου.  

Φυσικά πάνω στην αναμπουμπούλα, ο (ακόμα ψιλο-αχώνευτος) Carl τρώει τη σφαίρα στο δεξί μάτι και ο σερίφης Ρικ τρέχει να σώσει και να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Ο μονόφθαλμος πλέον Carl θα μας θυμίζει για πάντα τον υπέροχο κομπλεξικό Κυβερνήτη (aka theGovernor) ο οποίος άφησε και αυτός το στίγμα του κάποιους κύκλους πριν.

Κάπου εκεί ξεκινά το πανηγύρι και παίρνουν όλοι μέρος. Οι μαντσέτες ανεβοκατεβαίνουν με ρυθμούς ελληνικού χρηματιστηρίου με τον τσεκουράτο σερίφη Ρικ και την αγαπημένη σπαθο-Michonne να δίνουν τον βαλσ-αιμοσταγή ρυθμό και όλους τους υπόλοιπους να ξυπνούν από τον γλυκό και άβουλο ύπνο τους και να ακολουθούν. Αγαπάμε Michonne λέμε με πώρωση.

Ο αγαπημένος σχιστομάτης Glenn συνεχίζει να σώζει κόσμο και να τη γλυτώνει παρά τρίχα από τις μασέλες των σάπιων. Τη γλύτωσε και η γκαστρωμένη Maggie και πάμε για νέες εξελίξεις για το ζεύγος.

Αίμα δάκρυα και ιδρώτας και η επιστροφή των Daryl, Abraham και Sasha στην Αλεξάνδρεια σημαίνει ότι κερδίσαμε άλλη μια μάχη, μια μάχη που στην αρχή της έμοιαζε πραγματικά άνιση.  

This is a story people are gonna tell…

Παρεμπιπτόντως μας άφησε και ο Umberto Eco. Ανοίξτε και κάνα βιβλίο μπας και ξεστραβωθούμε όλοι γενικώς... και ειδικώς.

Μέχρι την επόμενη φορά...