Χαιρετούμε και καλησπερίζουμε ενώ είμαστε ήδη στις 19 του Νοέμβρη. Πολλά και ενδιαφέροντα τα γεγονότα την εβδομάδα που μας πέρασε.
Μέγα γεγονός οι σύντομες διακοπές του BarackHusseinObama στη μαρτυρική Ψαροκώσταινα. Όπως είπε και ο ίδιος είχε όνειρο από μικρός, να έρθει στας Ελλάδας για να δει την Ακρόπολη. Μιας που τώρα έχουμε τα μέσα (και τα όξω…) - για λίγο ακόμα βέβαια - σου λέει δε πάω καμιά τσάρκα ως Athens μεριά? Ήρθε επομένως, είδε την Ακρόπολη και την έκανε με ελαφρά προς Γερμανία μεριά. Χαλάρωση και μετά δλεια που λένε. Φυσικά, όλος ο κόσμος είναι ακόμα “σοκαρισμένος” από την εκλογή Τραμπ. Τραμπ ο τραμπάκουλας, ιδανικός για το τιμόνι του πλανητάρχη και σαφώς πιο διασκεδαστικός από την ξινή, κερατωμένη και γνωστό “γεράκι” θεία Χίλαρι, η οποία αν έβγαινε το πιο πιθανό ήταν να έβγαζε απύθμενο κόμπλεξ. Φυσικά το ίδιο θα κάνει και ο βαψο-προσωπο-μαλλιάς Ντόναλντ, αλλά μόνο και μόνο έχοντάς τον ως πρότυπο και ιδανικό δοκιμαστή-αγοραστή κυριών από το πρώην ανατολικό μπλοκ, παίρνει πόντους αβέρτα. Καλύτερα το μελανούρι η Μελάνια για πρώτη κυρία, παρά ο κλάψας κοκκινομύτης Μπιλ. Αν και βλέπω τώρα που τελειώνει σιγά σιγά το παραμύθι, η Χίλαρι να τον σουτάρει με παντοφλιές.
Φυσικά να μην ξεχνάμε ότι το όλο αμερικανικό τσίρκο, ήρθε στο Hellas 2 μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου. Άλλη μια ωραία αργία που δεν έπεσε Παρασκευή ή Δευτέρα ρε γαμώτο για να κολλήσουν 3-ημεράκι οι γνωστοί άγνωστοι (aka δημόσιοι υπάλληλοι και κουκουλοφόροι...) και να γιορτάσουν με την ησυχία τους. Φυσικά, πάντα μέσα στο σαματά (βλέπε ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας...), οι μπαχαλο-μπαφο-παρταλάκηδες, οι οποίοι για άλλη μια φορά τα κάνανε μαντάρα. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Απορώ πως δεν έχουν βαρεθεί να σπάνε και να ρημάζουν κάθε χρόνο ανενόχλητοι στο ‘άσυλο’. Άσυλο ιδεών φυσικά κάθε εκπαιδευτικός χώρος και ειδικότερα τα πανεπιστήμια, γιατί όπως είπε και ο σκούρος, το ντεμόκρασι γεννήθηκε εδώ. Στο Ελλάντα. Στο Hellas. Μετά τι έγινε, κανείς δεν πήρε χαμπάρι. Ίσως το Πολυτεχνείο να ήθελε λίγο από κ. Φίλη, αλλά να μη λέμε τα ίδια και τα ίδια και γινόμαστε κουραστικοί.
Όμως μιας που μας αρέσει να λέμε τα ίδια και τα ίδια, αλλά και να γινόμαστε κουραστικοί - διότι ο σωστός ο ψυχ από τη ρουτίνα φαίνεται - ας δούμε τους φίλους μας προς Ισραήλ-Παλαιστίνη μεριά. Και αυτοί τα ίδια και τα ίδια. Inch’Allah που λέτε είναι η ταινία πρόταση από το μακρινό 2012. Από τα λίγα εργάκια που μας δείχνουν τι παίζει προς τα κει, μιας που ο τραμπάκουλας Τραμπ υποσχέθηκε τοίχος, αλλά οι οβραίοι το κάναν πράξη.
Στην ουσία παρακολουθούμε τα 'έργα και ημέρες' μιας γιατρίνας που από τον εξωτικό Καναδά βρέθηκε να δουλεύει στην μαρτυρική Παλαιστίνη. Όμως, ζει στο Ισραήλ και κάθε μέρα κάνουμε την κλασική βόλτα και περνάμε τα ‘σύνορα’ - αλλά δε τα λέμε σύνορα αλλά check-points. Μια από δω, μια από κει η κυρα-γιατρίνα να δούμε μέχρι πότε θα αντέξει. Όπως έχουν πει και οι σοφοί X-Men, κάποια στιγμή πρέπει να διαλέξεις πλευρά. Διαλέγεις μέτωπο και προχωράς.
Bonus: Να δείτε τι συμβαίνει παραδίπλα και να ανοίξετε τα μάτια σας.
Μας άρεσε ? Ναι.
Να τη δω ? Πρέπει.
Ατάκες / Memorabilia
Bonjour Palestine.
C' est pas ta guerre.
Εναλλακτικός Τίτλος / Alternative Title
Τα ίδια και τα ίδια.
Η καναδο-γιατρίνα.
Habibi no more.
Smile - it's a bomb, not a selfie.
Take a stand.
Χρήσιμα links / Useful links:
Inch'Allah