Βαθμολογία: Απλά
αξεπέραστη.
Ξεκίνησε η εβδομάδα των παθών, Μεγάλη Εβδομάδα για τους
ορθόδοξους αδερφούς μας, και έφτασε η ώρα να αρχίσουμε να αραδιάζουμε σιγά σιγά
και τα δικά μας πάθη σε τούτο το άμοιρο blog. Η αρχή φυσικά ανήκει στο ένα και μοναδικό
MillionDollarBaby, το οποίο καταλαμβάνει την πρωτιά
για πολλούς και διάφορους λόγους σε πολλές μα πολλές λίστες.
Η χρονιά που άλλαξε το σύμπαν ήταν το 2004 και είχα
την τύχη να παρακολουθήσω αυτή την τιτανο-τεράστια ταινία στον κινηματογράφο (σινεμά
για τους πιο ευρωπαίους) κάποιας αναθεματισμένης συμπρωτεύουσας, ενώ πάλευα και
προσπαθούσα να ξεφύγω από τα δίχτυα της. Πολλά έγιναν εκείνη τη χρονιά που με
ακολουθούν και θα με ακολουθούν για πάντα, και ένα από τα ‘πολλά’ ήταν και η
τρίλιζα Frankie-Maggie-Eddie ή αλλιώς Clint-Hilary-Morgan.
Για την ταινία θα πω 2-3 πραγματάκια, έτσι για να
γεμίσω κάποιες γραμμές, αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι αν δεν έχετε δει την καλύτερη
ταινία της τελευταίας 20ετίας τότε απλά σας ρίχνω μια μπουνιά, σας στέλνω στο
καναβάτσο και σας αποκαλώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥΣ και ΤΡΑΓΙΚΟΥΣ.
Παρακολουθούμε τον αγώνα ζωής που δίνει η 31 στα 32 Maggie (aka HilarySwank) για να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα.
Να ζήσει μια ζωή μακριά από αυτή που έχει μάθει. ‘Μια ζωή έχει μάθει να είναι σκουπίδι’
και να της συμπεριφέρονται αναλόγως αλλά είναι ψυχάρα και δεν τα παρατάει με
τίποτα. Για να γίνει όμως η Νο1 μποξέρ πρέπει να έχει καλό κόουτς. O καλύτερος στην πιάτσα είναι ο Frankie (aka ClintEastwood) που το στόμα του στάζει χολή και ως
‘άνιωθος’ σε κάνει σκουπίδι λέγοντας σου κατάμουτρα αυτό που πιστεύει χωρίς μπλα
μπλα. Την τριπλέτα και σε ρόλο καθαριστή-αφηγητή συμπληρώνει ο μονόφθαλμος Eddie (aka MorganFreeman).
Η ταινία είναι κορυφαία, 2 ώρες και 2 λεπτά χωρίς διάλειμμα
και χωρίς συνοδεία αναψυκτικού ούτε μεζέ ούτε αλκοολούχου ποτού. Το θέμα είναι
σοβαρό, η ταινία ιερή και πρέπει να συμπεριφερθούμε αναλόγως. Ίσως έτσι κάποτε βρεθούμε και μεις στα βαθιά μας γεράματα παρέα με τον Clint να τρώμε σε κάποιο ξεχασμένο diner την αγαπημένη μας λεμονόπιτα, αναπολώντας τα ένδοξα, περασμένα και χαμένα χρόνια μας, βυθισμένοι στην απύθμενη θλίψη της αέναης μοναξιάς μας.
Bonus: Όλη μα όλη η ταινία. Η τρίλιζα ήρθε και έδεσε. Ερμηνείες που θα μείνουν
για πάντα στο ρινγκ. Clint-Hilary-Morgan από πού να ξεκινήσεις, τι να πρωτοσχολιάσεις και που να
σταματήσεις. Θαυμασμός, σοκ και δέος. Ψιλο-σκοτεινή η φωτογραφία για να
ταιριάζει γάντι με την μελαγχολο-αφήγηση, σενάριο κρύσταλλο, η ροή πάει προς Έβερεστ
μεριά και εμείς δεν κουνιόμαστε ρούπι αν πατηθεί το play. Τα αγαλματάκια κάνανε παρέλαση με
βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α’ γυναικείου και β’ ανδρικού.
Ηθικό δίδαγμα: Πολλά και διάφορα. Όπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, fighters fight. Κοινώς δεν
τα παρατάμε, παλεύουμε και αγωνιζόμαστε ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Επίσης,
δυστυχώς (ή ευτυχώς…) την οικογένεια μας δεν μπορούμε να την επιλέξουμε. Μας έρχεται
πακέτο. Τους φίλους μας όμως μπορούμε να τους διαλέξουμε και να πορευτούμε όλοι
μαζί ενωμένοι στον ‘αγώνα’ που λέγεται ‘ζωή’!
Μας άρεσε: Ναι. Ναι. Ναι.
Να τη δω? Ναι. Ναι. Ναι.
Ατάκες / Memorabilia
People love violence.
I owe you money? I know your mama?
Girlie, tough ain’t enough.
Bleach smells like bleach.
Winners are simply willing to do what losers won’t. (δες το στον τοίχο του γυμναστηρίου!!!)
Protect myself at all times.
You gonna leave me again? Never.
These are my sleeping socks.
Anybody can lose one fight.
I’ve got nobody but you, Frankie. Then, you’ve got me.
Mo cuishle, means my darling, my blood.
Then he walked out. I don’t think he had anything left.
… set in the cedars and oaks trees, somewhere between nowhere and goodbye.
Εναλλακτικός Τίτλος / Alternative Title:
Υπομονή κ’ επιμονή.
Όλα ή τίποτα.
Fighters fight.
Rope Burns (ο αρχικός τίτλος των μικρών ιστοριών
που βασίστηκε η ταινία.)
Χρήσιμα links / Useful links:
No comments:
Post a Comment