Για όλους μας - 04.07.2015

Χαιρετώ και καλημερίζω ή καλησπερίζω, ανάλογα την ώρα που διαβάζετε τις παρακάτω γραμμές.

1 μέρα πριν το μεγάλο δημοψήφισμα των Ελλήνων, και θα ήθελα να πω 2-3 πράγματα.  Δεν θέλω να μιλήσω για φτώχεια, μιζέρια, κατάντια, αυτοκτονίες, κανάλια, συμφέροντα, κλίμα τρομοκρατίας, ευρώ ή δραχμή. Τα αφήνω αυτά για τους ειδικούς. Αυτά που όλοι βλέπουμε τις τελευταίες μέρες είναι άνθρωποι να βρίζονται (όχι ότι δεν βριζόντουσαν πριν…), άλλοι να είναι υπέρ του ΝΑΙ, άλλοι υπέρ του ΌΧΙ,  άλλοι να στέκονται στην ουρά για λίγα ‘ψωρο-ευρώ’, αλλά ανάθεμα αν ξέρουν ΌΛΟΙ τους τι πραγματικά σημαίνει αυτό που θα ψηφίσουν αύριο, όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει τα τελευταία 30-40 χρόνια στην Ελλάδα.  

Δεν πρόκειται να σας πω αν ‘πρέπει’ να ψηφίσετε ΝΑΙ ή ΌΧΙ. Για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν ξέρω και δεν γνωρίζω. Αν και αυτό θα μπορούσε να γίνει με 1 μόνο γραμμή – και να αρχίσουν μετά τα σχόλια «μπράβο ρε μεγάλε πες τα» από μερικούς και τα ανάλογα βρισίδια από τους ‘άλλους’. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν θα χρησιμοποιήσω ονόματα πολιτικών ή μη (εκτός της κυρα-Άγγελας), για ευνόητους λόγους. Όλοι τους γνωρίζουμε άλλωστε. Απλά να σας ενημερώσω ότι κανένα σχόλιό σας δεν θα δημοσιοποιηθεί για επίσης ευνόητους λόγους. 

Εδώ και χρόνια – ας πούμε με τη βοήθεια της Ιστορίας από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 – το ελληνικό δημόσιο είχε γιγαντωθεί σε υπαλλήλους και χρέος αλλά και σε διαπλοκή, μίζες, διαφάνεια και κανείς μα κανείς δε μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι η κάθε επόμενη κυβέρνηση που ακολουθούσε την κάθε προηγούμενη ‘άχρηστη’ και ‘ανίκανη’ έκανε τα ίδια και χειρότερα. Δυστυχώς η Ελλάδα σταμάτησε να παράγει και απλά ξεκίνησε να προσφέρει υπηρεσίες. Πολλές και ακριβές σε σχέση με τον πληθυσμό της. Το λάθος σκεπτικό ήταν, είναι και θα είναι ότι όλοι μα όλοι θέλανε (ή ακόμα επιζητούν…) να βολευτούνε ή να βολέψουνε τα παιδιά τους στο Δημόσιο.  Αυτό έπρεπε να γίνει πάση θυσία, γλύφοντας δεξιά και αριστερά ‘άχρηστους’ ανθρώπους – ας τους πούμε πολιτικούς. Αυτοί ξέρανε και ξέρουν τα πάντα. Απαντάνε σε κάθε ερώτηση. Δεν έχω ακούσει ‘πολιτικό’ να απαντάει «Δεν ξέρω, θα ψάξω και θα σας απαντήσω…». Προς Θεού, υπάρχουν και άξιοι και δουλευταράδες δημόσιοι υπάλληλοι αλλά θα μου επιτρέψετε να επικεντρώσουμε τα σχόλιά μας για την πλειοψηφία. 

Ο ιδιωτικός τομέας από την άλλη μεριά, πιο ‘μαύρα’ χάλια και από τη μαύρη μαυρίλα. Το μυαλό και η ‘επιχειρηματικότητα’, το δαιμόνιο στα ύψη για το πώς θα κλέψουμε την εφορία, πως θα πατήσουμε τον υπάλληλο στο σβέρκο μιας που αν δε θέλει ή δε μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αφεντικού (παράλογες ή όχι δεν έχει σημασία μιας που είναι το αφεντικό…) έχει άλλους τόσους που παρακαλάνε για τη ‘θέση’-εργασία του. Ανασφάλιστος τις περισσότερες φορές και ωράρια που καλύτερα να μην έχεις ρολόι να βλέπεις την ώρα. Προσωπικός χρόνος και προσωπική-ιδιωτική ζωή, άστο καλύτερα. Κάθε φορά που το αφεντικό σου ή ο προϊστάμενος σου, σε φωνάζει στο γραφείο του δεν ξέρεις αν θα σου πει μπράβο (λες και είσαι μαθητούδι…) ή αν θα σου πει ‘ευχαριστούμε πολύ’ και η πόρτα είναι από κει. Προς Θεού, υπάρχουν και άξιοι και δουλευταράδες ιδιωτικοί υπάλληλοι και αφεντικά αλλά θα μου επιτρέψετε να επικεντρώσουμε τα σχόλιά μας για την πλειοψηφία (το έγραψα και παραπάνω!). 

Ας έρθουμε στην τωρινή κατάσταση. Μετά τα αλλεπάλληλα λάθη των τελευταίων χρόνων, η Ιστορία μας έχει διδάξει ότι ό,τι έχει ψηφίσει ο ελληνικός λαός – σε βάθος χρόνου – αποδεικνύεται ότι ήταν στην τελική η λάθος επιλογή. Με αυτή τη λογική, όποιο και αν είναι το αυριανό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, σε βάθος χρόνου πάλι θα το μετανιώσουμε. Ο Λαός και οι αποφάσεις του έχουν αποδειχτεί τουλάχιστον τραγικές και ηλίθιες. Όμως, η τραγικότητα και η ηλιθιότητα των αποφάσεων του Λαού πηγάζουν από την έλλειψη της αλήθειας και της πραγματικής πληροφόρησης του – ή αν θέλετε της παραπληροφόρησής του. Κανένας ‘πολιτικός’ όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει βγει δημόσια να πει ότι «Ναι, τα κουκιά δεν βγαίνουν και πρέπει να επιβληθούν φόροι, μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων. Πρέπει να γίνει αυτό, αυτό και αυτό.». Τώρα τελευταία βέβαια που είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι οι επιστήμονες ‘πολιτικοί’ μιλάγανε για πάγωμα μιας και η λέξη ‘αύξηση’ έχει καταργηθεί από το λεξιλόγιο του Έλληνα. 

Μία σημείωση: Οι οικονομικές θεωρίες είναι καλές για διαλέξεις και παρουσιάσεις. Κάποιες φορές φέρνουν αισιοδοξία και ευθυμία στους ακροατές. Στην πράξη όμως είναι κάπως δύσκολο να εφαρμοστούν (ειδικότερα) σε μια οικονομική/δημοσιονομική ατζέντα ενός κρατικού συστήματος που βρίσκεται σε αρνητικό πρόσημο για πολλά χρόνια. Κλείνει η σημείωση. 

Στο δια ταύτα. Για να μπορέσει ο Έλληνας να ψηφίσει, θα πρέπει να έχει στη διάθεσή του ΌΛΑ τα δεδομένα και ΌΛΕΣ τις πληροφορίες της επιλογής του. Αν υπερισχύσει το ΝΑΙ – θα γίνει αυτό, αυτό και αυτό. Αν υπερισχύσει το ΌΧΙ – θα γίνει αυτό, αυτό και αυτό. ‘Αυτό’ όμως θα πρέπει να ειπωθεί από επίσημα χείλη και με επίσημη ‘κυβερνητική’ πληροφόρηση, αν και πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, μιας που πολύ απλά δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα. Δεν θα αλλάξουν τώρα τα πράγματα. Για να μπορέσει ο Λαός να αποφασίσει σωστά πρέπει να ξέρει και να γνωρίζει. Αυτοί που ξέρουν και γνωρίζουν έχουν υποχρέωση να τον ενημερώσουν.

Για να αλλάξουν όμως από δω και πέρα τα πράγματα, πρέπει να σταματήσει η στενόμυαλη σκέψη του κάθε Έλληνα. Πρέπει ο Έλληνας να κοιτάξει και να δρα με βάση το κοινό συμφέρον και όχι το ατομικό. Να μη κοιτάει την τσέπη του, την τσέπη του γείτονα και του παραδίπλα αλλά το κοινωνικό συμφέρον. Να κοιτάξει τις επόμενες γενιές. Δυστυχώς ΌΛΑ μα ΌΛΑ είναι θέμα ΠΑΙΔΕΙΑΣ και αληθινής, πραγματικής μόρφωσης. Δυστυχώς, ο τωρινός Έλληνας δεν έχει πραγματική μόρφωση, δεν έχει να επιδείξει επίπεδο, ευγένεια, σεβασμό, σοβαρή και έντιμη σκέψη. Όλα αυτά χάθηκαν προ πολλού και δεν γνωρίζω αν ποτέ μπορούν να ξαναγυρίσουν πίσω ή αν θα πρέπει να τα εφεύρουμε από την αρχή. 

Ο Χάρος (πείτε τον και Μέρκελ αν θέλετε…) χτυπάει την πόρτα. «Δείξε μου κάτι για να σε αφήσω ζωντανό...». Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα να δείξει ο τωρινός  Έλληνας. Δε λέω νεο-Έλληνας γιατί δεν μου αρέσει αυτή η λέξη. Ό,τι μα ό,τι και να δείξει θα είναι στην καλύτερη περίπτωση του περασμένου τουλάχιστον αιώνα. Τα τελευταία 30-40 χρόνια ο Έλληνας πραγματοποίησε  μια τεράστια ‘εξελικτική’ πορεία (ας πούμε από το γαϊδούρι στη φερράρι) χωρίς όμως να είναι σε θέση να γνωρίζει (κυρίως λόγω καταστάσεων που αναφέρθηκαν παραπάνω: ψέματα από παντού – ωχαδερφισμός – κομπίνες – κτλ) ότι ΌΛΑ αυτά γίνονταν με δανεικά χρήματα και όχι με χρήματα που βγήκαν από τον κόπο του, όχι παραγωγικά. Η φυσική πορεία υποδεικνύει ότι αυτά (το πέρασμα γαϊδούρι-φερράρι) πρέπει να γίνει σε βάθος διάρκειας 3-4 γενεών. Κοινώς, ο Έλληνας έφαγε (ή τον τάισαν…) χωρίς μέτρο, διογκώθηκε και πρήστηκε χωρίς μέτρο και τώρα ήρθε η ώρα να ‘σκάσει’ - πάλι χωρίς μέτρο.

ΝΑΙ-ΌΧΙ, δραχμή-ευρώ, κούρεμα, δάνεια, διαπραγματεύσεις, λύσεις, εντός-εκτός Ευρώπης δεν ξέρω να απαντήσω και δεν μπορώ να γίνω μάντης. Κάποιοι άλλοι ξέρουν για εμάς ‘καλύτερα’ από εμάς. Ο χρόνος θα δείξει. 

Αυτό που ξέρω, είναι ότι αν έχω την οικογένειά μου και τους φίλους μου δίπλα μου δεν έχω να φοβηθώ τίποτα και κανέναν. Αυτά είναι που μετράνε. 

Οικογένεια και φίλοι. Όλα τα άλλα είναι ατμός…

Σύντομα κοντά σας.

Ένας νέος υπερήφανος Έλληνας.