Ήρθε και ο Ιούνιος, ήρθε και το πολυ-αναμενόμενο καλοκαιράκι. Φυσικά, μπόρες και βροχές στις πρώτες μέρες, αλλά μετά θα στρώσει η κατάσταση, μιας που απ’ ότι φαίνεται αυτό το καλοκαίρι θα λιώσουμε.
Μετά το σύντομο δελτίο καιρού, πάμε στα δικά μας. Κλασικά χολή και μετά λίγο σινεμά και καμιά ταινία να περάσουμε την ώρα μας.
Η εβδομάδα που μας πέρασε σημαδεύτηκε από 3 γεγονότα. Το 1ο ήταν ο θάνατος του Κ.Μητσοτάκη (aka ο Ψηλός ή Γκαντέμης ή Δρακουμέλ), ο οποίος τελικά δε κατάφερε να φτάσει τα 100. Το κοντέρ έδειξε 99. Στον πολιτικό στίβο της Ψαροκώσταινας από το 1946! Λυπούμαστε φυσικά για όλους όσους αφήνουν το μάταιο τούτο κόσμο, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή ο κοκοκο-Έλληνας να καταλάβει 2-3 πράγματα για να δει πως έχουμε φτάσει στο σημείο που είμαστε σήμερα ως χώρα. Ένα από τα βασικά καρκινώματα του Ελλαδιστάν είναι η “οικογενειοκρατία”. Βασικό για να εξελιχθεί κάτι στα χώματά μας είναι το “κοινό καλό”, ενώ έννοιες όπως “προσωπικό συμφέρον” θα πρέπει να τιμωρούνται ακόμα και όταν προφέρονται. Έτσι, πάμε στο 2ο και 3ο γεγονός, που δεν είναι άλλα από τον διορισμό της πρώτης Κυρίας, madame Μπέτυ Μπαζιάνα (aka Αριστερίζουσα Περιστέρα) ως μόνιμη διοικητικής υπαλλήλου στο ΕΜΠ, αλλά και την ποινική δίωξη (και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα παρακαλώ…) του Γιάννου Παπαντωνίου για μαύρο λέει χρήμα.
Άσχετοι και κακόβουλοι όλοι σας. Αφήστε την Περιστέρα να χαρεί με το διορισμό-όνειρο ζωής. Μέσα από το μετερίζι του δημοσίου θα δώσουμε μάχη για την ανάπτυξη μιας που το brain drain πρέπει να σταματήσει και άξιοι νεολαίοι να δουλέψουν σκληρά για να πάμε μπροστά. Να πάμε μπροστά με την όπισθεν. Όσο για το Γιάννο, προκαλώ τον οποιονδήποτε να τολμήσει να ισχυριστεί ότι κάποιος (τέως) Υπουργός Άμυνας πήρε λέει μίζα για εξοπλιστικά. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Απλά και ο Γιάννος κάποια στιγμή μπερδεύτηκε με το μπακίρι και ξέχασε να δηλώσει κάτι λογαριασμούς που είχε (αυτός, η γυναίκα του, η θεία του, κτλ) στα εξωτερικά. Δε πειράζει ρε μπαγάσα, ας είναι καλοφάγωτα και να σκάσουν όλοι από τη ζούλια τους.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά το τραβήξαμε και σήμερα, οπότε ας πάμε να δούμε ταινιάκι σπέσιαλ. Κάθε χρόνο, υπάρχει γενικότερα μια παραγωγή - συνήθως low budget και ολίγον από χεσμεντέν θρίλερ που κάνει την έκπληξη σε όλα τα φεστιβάλια. Πριν 2-3 χρόνια ήταν το ItFollows (post εδώ). Φέτος έχουμε το μαγικό Raw.
Raw θα πει ωμό(ς). Ωμό κρέας, ωμό ψάρι ή ακόμα και ζυμάρι, κάτι τέλος πάντων που είναι ωμό και για να φαγωθεί με ευχαρίστηση θα πρέπει να ψηθεί και να μαγειρευτεί.
Στο Raw βλέπουμε τις δύσκολες μέρες που περνάει μια 1ετής φοιτητριούλα χτηνίατρος (δηλαδή γιατρός των χτηνών…) η οποία είναι και χορτοφάγος - η Justine. Θα προσπαθήσει να τη μπάσει στα κόλπα της σχολής η μεγάλη της αδερφή - η Alexia, η οποία επίσης σπουδάζει χτηνίατρος. Κάτι για “οικογενειοκρατίες” που λέγαμε πριν...ααα να γεια σου.
Γενικότερα οι παλαίουρες της σχολής δε συμπεριφέρονται με τον καλύτερο τρόπο στους ψάρακες, και το γνωστό bullying (στην ελληνικήν εκφοβισμός) - καψόνι πάει σύννεφο. Να μη τα πολυλογούμε, κάποια στιγμή θα συμβεί κάτι τρομερό και μαγικό και η αγαπημένη μας πιπινο-1ετής χτηνίατρος θα σταματήσει να είναι χορτοφάγος. Θα βάλει στο μενού της και άλλα πράματα, πιο ζουμερά και ολίγον πιο νόστιμα - όχι όμως νηστίσιμα.
Στο τελευταίο 20λεπτο του έργου γίνεται ο κακός χαμός, με την τελευταία σκηνή να αγγίζει την τελειότητα. Ένα θεματάκι που πρέπει να τονιστεί κάπως, είναι πως η ταινία είναι γαλλόφωνη (Grave). Merci.
Δείτε το trailer του Raw - Grave εδώ.
Ατάκες / Memorabilia:
I am a vegeterian.
I'm sure you'll find a solution, honey.
Εναλλακτικός Τίτλος / Alternative Title:
Κρεατο-ιστορίες.
Ωμό και όχι ψητό ή μαγειρευτό.
Χρήσιμα links / Useful links:
No comments:
Post a Comment