Μετά από 6 και βάλε μήνες, είπαμε να ενημερώσουμε το μπλογκ με ένα κλασικό και αγαπημένο ποστ. Μη νομίζει δηλαδής κανείς ότι μας την έκανε και εμάς ο κορονοϊός, παρόλο που υποφέρει δυστυχώς πολύς κόσμος παγκοσμίως.
Αφορμή για το ποστ, στάθηκε το γεγονός ότι το αγαπημένο ελλαδιστάν πλησιάζει σε άλλη μια μεγάλη εορτή, την 17η Νοεμβρίου. Δε θα ασχοληθούμε με τα ψιλά γράμματα των άχρηστων πολιτικάντηδων, μιας που οι μέρες που διανύουμε είναι πραγματικά δύσκολες και τα νοσοκομεία σχεδόν όλης της χώρας έχουν γεμίσει. Αλλά, οι βολεμένοι επαναστάτες, βλέπε από coolAlexis, κάτι κλώνοι της Λάικα, μέχρι Ιωάννης με 1 ν, να θέλουν να παραστούν στην μεγάλη επέτειο πραγματικά με ξεπερνά. Φυσικά, όχι μόνο να πάμε, αλλά να κάνουμε και τη μόστρα μας. Τη βόλτα μας. Να βάλουμε το κασκόλ μας το κόκκινο, το καλό, το επίσημο.
Όπως και να έχει, επειδή το έχουμε πει χιλιάδες φοράδες, προκοπή δεν θα υπάρξει για αυτόν τον άμοιρο τόπο. Το νόημα της επετείου του Πολυτεχνείου έχει χαθεί εδώ και πολλά πολλά χρόνια εξαιτίας των γνωστών αγνώστων, μπαχαλάκηδων, αναρχικών από τη μία και των μπάτσων από την άλλη. Ο καθένας θα βρίσκεται εκεί για τους δικούς του λόγους. Δηλαδή, να γίνει μανούρα και χαβαλές. Για τους γνωρίζοντες, πλέον υπάρχει δυστυχώς μια νέα ημερομηνία για παρόμοιο χαβαλέ, πετροπόλεμο, σπάσιμο και ολίγον από μολότοφ. 6 Δεκεμβρίου χτυπάει το ξυπνητήρι.
Ολόκληρη η αντιπολίτευση με τις παπαριές της, ξεστομίζουν μπαρούφες εκ του ασφαλούς, χωρίς καμία απολύτως ευθύνη, γιατί τα λόγια του αέρα είναι καλά και παχιά. Από πράξεις? Μηδέν από μηδέν, μηδέν. Από την άλλη, η κατακαημένη κυβέρνηση να προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τον ιό, αλλά και εκεί, άλλα και άλλα κράτη έχουν ψιλο-καταρρεύσει, το Ελλάντα θα δείξει το δρόμο? Ευτυχώς, ήμασταν τυχεροί προς Μάρτιο Απρίλιο μεριά και δεν γνωρίσαμε 1ο κύμα. Αν γνωρίζαμε, η κατάληξη θα ήταν ίδια και ίσως χειρότερη με των άλλων κρατών. Τέλος, ακούω για τηλε-εκπαιδεύσεις, τηλε-εργασία και άλλα κουραφέξαλα και με πιάνει λίγο γέλιο, μια δυσκοιλιότητα και ένας πόνος στο πίσω δεξί νεφρό. Δεν υπάρχουν αυτά τα πράματα στο Ελλάντα, και πολύ περισσότερο στο ελληνικό δημόσιο. Η έννοια 'κράτος', ως μια οργανωμένη δομή εργασιών και υπηρεσιών δεν υπήρξε ποτέ. Θα υπάρξει τώρα? Gov.gr σας μάρανε, πανάθεμα σας.
Όπως και να έχει, ας κάνει λίγο υπομονή ακόμα ο κόσμος για το/τα εμβόλιο/α. Η άνοιξη είναι κοντά. Προς τα εκεί θα δείξει ποιοι κατάφεραν να μείνουν ζωντανοί και με σώας τα φρένας.
Μιας που αναφερθήκαμε σε κράτη μπουρδέλα, ας ρίξουμε μια ματιά σε κάτι αντίθετο, και στην αγαπημένη μας Κορέα, τη Νότια, όχι τη Βόρεια (Κίμ, πάτα το κουμπί να ησυχάσουμε...) για την ταινία-πρόταση.
Το κτήνος που λέτε είναι η κορεάτικη ταινία που είδαμε και δεν μας πολυ-άρεσε, αλλά είναι φτιαγμένη με μεράκι και γούστο. Κλασική σκοτεινή, με μπατσο-ντετέκτιβ να γυρνάνε από και από κει, για να βρούνε τον ''δολοφόνο'', το κακό παιδί που χαλάει την πιάτσα και σφάζει στο γόνατο αθώα (?!?!?!) κοριτσάκια. Κάποια στιγμή, όπως είναι και η κεντρική ιδέα της ταινίας, ακούγεται στο βάθος: Ως που μπορείς να φτάσεις και τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για δικαιοσύνη? Τελικά, ποιος είναι ''το Κτήνος''? Αυτός που κυνηγάμε, ή εμείς (τα μπατσόνια) που στην πορεία κάνουμε τα πάντα όλα για να πετύχουμε το σκοπό μας?
Η απάντηση στο τέλος της ταινίας, όταν δείτε το πρόσωπό σας στον καθρέφτη.
Δείτε το trailer του TheBeast - Biseuteo εδώ.
Ατάκες / Memorabilia:
Χρήσιμα links / Useful links:
Ατάκες / Memorabilia:
How far would you go for justice?
Who is the beast?
Εναλλακτικός Τίτλος / Alternative Title:
και Κορέα και Ντετέκτιβθα γίνει της Κορέας
Ξυλίκι και πριόνια
Χρήσιμα links / Useful links: