Τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου και έχουμε πολλές ειδήσεις, άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες. Φυσικά θα επικεντρωθούμε στα κινηματογραφικά (ή πιο σωστά στα τηλεοπτικά…) και όχι στο ηρωικό BRexit, γιατί πάλι θα θυμηθούμε τους άχρηστους πολιτικούς της Ελλάδας και θα χαλάσουμε το στομάχι μας. Όλοι άχρηστοι και ανίκανοι. Χωρίς καμία μα καμία εξαίρεση. Είναι γλυκιά η μαρμίτα, έργο και παραγωγή μηδέν - να μη τα ξαναλέμε.
Η τρομερή και φοβερή Showtime το ‘πε και το ‘κανε. Το πολυαγαπημένο και σκοτεινό PennyDreadful μας άφησε με ολοκληρωμένη πια και την 3η σαιζόν. Τρεις κύκλοι γεμάτοι δράση, αγωνία, κάποιες ‘κοιλιές’ και κάποια ξεσπάσματα είναι το αποτέλεσμα μιας καταπληκτικής παραγωγής. Η συγκεκριμένη σειρά με άψογο cast, μουσική, κοστούμια, μαλλιά-μακιγιάζ και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε ζωντάνευε το Βικτωριανό Λονδίνο στις οθόνες μας (κυρίως προς τα τέλη του 1800) και μας άφηνε με το στόμα ανοιχτό και το σαλάκι να τρέχει λοξά και αριστερά (Αλέξη ακούς? Αριστερά λέμε. Πάρ΄ το όλο αριστερά!!!).
Η πολυαγαπημένη και πολυβασανισμένη VanessaIves (aka EvaGreen) το είχε βάλει σκοπό και το κατάφερε. Προς το τέλος λέει και η ίδια, κουρασμένη πια: Let it end. Κοινώς άιντε να τελειώνουμε να ξεμπερδεύουμε. Κάπως έτσι τελειώνει η οδύσσεια αυτού του παρεακίου (V.Ives-Sir M.Murray-E.Chandler) χωρίς να αναφέρω κάτι περισσότερα για την υπόθεση. Γενικά, κάθε κύκλος έχει και μια δικιά του ιστορία, πάντα περιτριγυρισμένη από τους 3 αυτούς χαρακτήρες, οι οποίοι πασχίζουν να βρουν την ησυχία τους αλλά δεν τα καταφέρνουν.
Η ιδέα να τοποθετήσεις σε μια σκοτεινή ιστορία με δαίμονες, κακούς, βερζεβούληδες 2-3 θύματα, αλλά και να ενορχηστρώσεις την πλοκή με τέτοιο τρόπο βάζοντας λογοτεχνικούς υπερ-‘ήρωες’, όπως ο δόκτωρ Βίκτορ Φρανκενστάιν (Dr.VictorFrankenstein) ή ο Ντόριαν Γκρέι (DorianGray) μοιάζει τόσο απλή αλλά και τόσο υπερ-φανταστική. Ο κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του ιστορία και τους δικούς του δαίμονες. Ταυτόχρονα, όλοι μαζί συνθέτουν ένα club καταραμένων αυτοκαταστροφικών τύπων όπου η λέξη ευτυχία όχι μόνο δεν κόβεται στα 3 αλλά δεν υπάρχει καν στο λεξικό μας.
Το τέλος μας φάνηκε κάπως πρόχειρο - και κάπως γρήγορο - αλλά είπαμε, αφού η κυρα Vanessa είπε Let it end, δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε εμείς μαζί της. Οι αδυναμίες μας δεν κρύβονται. Μια πραγματικά καλογυρισμένη σειρά με αρχή-μέση και τέλος που κλείνει σε 3 κύκλους και θα μας αφήσει τώρα για ένα ολόκληρο καλοκαίρι να ακούμε την έξοχη μουσική της. Όνειρα θερινής νυκτός δηλαδής, να πούμε και το Σαιξπηρικό μας και μεις.
‘Αιντε περαστικά μας.
Bonus: Μυστήριο, ατμόσφαιρα, τρομερή παραγωγή, μουσική και ερμηνείες αγγίζουν την τελειότητα.
Μας άρεσε? Φανατικά. Αν και δεν είμαστε του φανατισμού, μιας που η φανατίλ(λ)α δηλώνει και υποδηλώνει κόμπλεξ, περιμέναμε πως και πως τα επεισόδια με την κυρα Vanessa και την τρελο-παρέα της.
Να τη δω? Θα έλεγα ότι αξίζει λίγο από το χρόνο σας. Αν είστε και λίγο σκοτεινοί τύποι ή σας αρέσουν τα μυστήρια ή το μουχλιασμένο Λονδίνο κάπου στα τέλη του 1800, τότε μάλλον έχετε ήδη αργήσει να πατήσετε το play.
Εναλλακτικός Τίτλος / Alternative Title
Vanessa Ives and her adventures
H Vanessa και οι φίλοι της
Άτιμη ζωή - άτιμη κοινωνία
Καταραμένες Ψυχές
Χρήσιμα links / Useful links:
No comments:
Post a Comment